متن آهنگ قدیمی

پیشرو :
من توی تاریکی نداشتم یه چراغ روشن.هنوزم تو دریای زندگیم دنبال موجم
تو بزرگترین قبرستون تاریخ زنده بودن.و واسه ارواح سرکش از زندگی سرودن
کابوس سیاه واسه مرگ من سخت کوش شده.مخ رضا دیگه از رویاهاش مخدوش شده
پایین جاده ی بیرنگی بالا خورشید زرد.سرتو بالا بگیر تا بمیری مث یه مرد
همیشه تو آینه به تصویر خودم میبازم .چون آینده رو ندیدم تا به خودم بنازم
ساعت دیواری همیشه هدیه میده به من .ثانیه هارو تا حقیقت به رویاهام بدم
پادشاه با اون همه پول واس ما هم سطح گداست.واسه من روح یه برده بزرگتر از یه خداست
من باید بمیرم اما هیچ وقت نمیرم از یاد.خیلی وقته دلم تنگ شده واسه رویای خواب
برده باید بمیره تا بقیه بشن آزاد